W ostatnim czasie odbyłem wiele ciekawych rozmów dotyczących oczekiwań i wymogów od producentów sprzętu operatorskiego na wsparcie technologii 802.1ah Provider Backbone Bridges (PBB). Wiele osób słusznie zauważyło, iż PBB zostało obecnie wdrożone przez nielicznych operatorów (znanym przykładem z oficjalną informacją o wdrożeniu jest np. TATA Commnications).
Istotnie PBB jako niezależna technologia oferująca usługi nie jest popularna – jednak staje się niezbędnym składnikiem nowoczesnych rozwiązań, takich jak PBB-VPLS i PBB-EVPN, i bez niej ich implementacja stanie się niemożliwa.
Dlaczego PBB istotnie rozszerza EVPN? Przyjrzyjmy się draftowi standardu i porównajmy zmiany w stosunku do EVPN. W obu propozycjach technologii głównym celem jest świadczenie skalujących się usług na bazie Ethernetu: P2P, P2MP, MP2MP i pozbycie się ograniczeń wynikających z dostępnych obecnie technologii z zachowaniem błyskawicznej zbieżności po wykryciu awarii.
Przykładowo, w EVPN, dostępna jest możliwość realizacji dual-homingu sieci klienckiej w trybie active-active (oba łącza przekazują ruch, odbywa się podział ruchu per usługa lub per strumień). Aby to umożliwić konieczne były zaawansowane mechanizmy, m.in. wprowadzenie kontrowersyjnego “BGP MAC Advertisement Route” oraz wielu dodatkowych etykiet MPLSowych dodawanych do strumieniu ruchu w celu uniknięcia zapętlaniu się ruchu.
EVPN pozwala również na uniknięcie ruchu typu “unkown unicast” przez uprzednie przekazanie informacji o adresach C-MAC (adresach MAC klientów usług) protokołem BGP.
Lektura draftu PBB-EVPN ukazuje, iż dodając elementy PBB do układanki znacznie upraszczamy model wdrożenia usług E-VPN. Przede wszystkim znika wiele niepotrzebnych etykiet i komunikatów, jak np. rzeczony “BGP MAC Advertisement Route”, ponadto następuje automatyzacja metody konfiguracji węzłów – np. przez propagację adresów B-MAC między CE i PE za pomocą LACP.
W sytuacjach, gdy mamy dużo adresów typu C-MAC, protokół BGP może zostać przeładowany zarządzaniem nimi. W PBB-EVPN uczenie się adresów MAC przez BGP dotyczy tylko B-MACów. Nauka C-MACów odbywa się tradycyjnie w warstwie przekazywania ruchu. Obecnie ma to oczywiście swoje wady, ponieważ ruch typu BUM (Broadcast, Multicast, Uknown unicast) w stosowanych technologiach ulega replikacji typu ingress do wszystkich węzłów uczestniczących np. w VPLSie. PBB-EVPN oferuje wykorzystanie w tym celu replikację w warstwie MPLS (Labelled Swtiched Multicast, LSM) – np. z wykorzystaniem mLDP. W ten sposób BGP jest odciążany od milionów potencjalnych komunikatów dotyczących C-MACów.
Podsumowując: w dniu napisania tej notatki PBB nie było technologią wdrażaną przez większość operatorów. W niedalekiej przyszłości (rok-dwa lata) sytuacja ulegnie zmianie i pojawią się nowe standardy: PBB-VPLS, PBB-EVPN. Wtenczas PBB stanie się niezbędne. Planując zakup urządzeń operatorskich warto więc już teraz zadbać o wsparcie dla PBB na równi np. z mLDP i innymi.
Authors
