Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τον Παναγιώτη Μαρκίδη και δημοσιεύθηκε στο oneman.gr στις 20/2/2017
O Oren Seliger, εκτός από υψηλόβαθμο στέλεχος της Cisco (IT Theater Leader EMEAR South είναι ο τίτλος που τον συνοδεύει) είναι και ένας χαρισματικός ομιλητής. Οραματιστής των τεχνολογικών εξελίξεων, αλλά και συνάμα πραγματιστής, με μια εξαιρετική ικανότητα να συνδέει δυσνόητες ή κάπως γενικές έννοιες (όπως το cloud, η τεχνητή νοημοσύνη, η μηχανική μάθηση, η ανάλυση δεδομένων μεγάλου όγκου) με αυτό που συμβαίνει ήδη γύρω μας, αυτό που ζούμε χωρίς τις περισσότερες φορές να του δίνουμε ιδιαίτερη σημασία. Αφού τελικά, αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων από καταβολής του ανθρώπου: η ενσωμάτωση θαυμαστών τεχνολογιών στην καθημερινότητά του και η συν τω χρόνω αξιοποίησή τους από τους περισσότερους.
«Πιστεύω ότι σε δέκα χρόνια από σήμερα, από τη στιγμή που θα έχουμε μια κρίσιμη μάζα αυτοδηγούμενων οχημάτων, οι οδηγοί θα φύγουν από τη μέση. Ίσως θα υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές όπου θα μας επιτρέπεται να οδηγούμε, κυρίως για ευχαρίστηση», προβλέπει ο Oren Seliger.
Θυμίζει πως σήμερα η οδήγηση βασίζεται στην ανθρώπινη αντίδραση. «Για να φρενάρω χρειάζονται ένα-δύο δευτερόλεπτα. Στο διάστημα αυτό το αυτοκίνητο έχει κινηθεί αρκετά μέτρα, ειδικά όταν οδηγούμε σε υψηλές ταχύτητες. Όταν αυτό γίνεται μέσω ενός υπολογιστή, ο χρόνος αντίδρασης του οχήματος σχεδόν εκμηδενίζεται. Γιατί συν τοις άλλοις είναι αυτοδηγούμενο όχημα αναλύει κάθε στιγμή την κατάσταση στον δρόμο και προβλέπει τους πιθανούς κινδύνους. Στο μέλλον τα αυτοκίνητά μας θα κινούνται στους αυτοκινητοδρόμους το ένα πίσω από το άλλο, όπως τα βαγόνια ενός τρένου», λέει και υποστηρίζει ότι τότε, η παρουσία ενός οδηγού θα ανατρέπει όλο αυτό το μοντέλο κίνησης.
Όπως αναφέρει, παρά το γεγονός ότι και τα υπολογιστικά συστήματα κάνουν λάθη, είναι πολύ λιγότερα και με μικρότερη συχνότητα από τα ανθρώπινα. «Είμαι πεπεισμένος ότι τα αυτοδηγούμενα οχήματα και όλες οι σχετικές τεχνολογίες θα σώζουν ζωές. Επί της ουσίας είμαστε ήδη στο επόμενο στάδιο, τα αυτοκίνητα μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά. Εκεί που υστερούμε είναι στους κανόνες και το ρυθμιστικό πλαίσιο».
Υπογραμμίζει δε το θέμα της ψηφιακής ασφάλειας, καθώς πρόκειται για έναν απολύτως κρίσιμο παράγοντα: «Ο ίδιος χάκερ που σήμερα προσπαθεί να τρυπώσει στο τηλέφωνο μου, αύριο θα προσπαθεί να παραβιάσει ψηφιακά το αυτοκίνητό μου και ίσως να το οδηγήσει την κρίσιμη στιγμή σε λάθος κατεύθυνση. Έχουμε ήδη αντίστοιχα παραδείγματα. Σήμερα ένα αυτοκίνητο έχει εκατοντάδες αισθητήρες και μικροεπεξεργαστές που ελέγχουν τις λειτουργίες του. Οπότε, θεωρητικά είναι ήδη ευάλωτο σε μια ψηφιακή παραβίαση».
Και μιλώντας για την ασφάλεια των δεδομένων, σημειώνει ότι θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου πως πέρα από τις όποιες ειδικές λύσεις, τα firewalls, τα πρωτόκολλα, τα προγράμματα προστασίας και όλα τα τεχνικά μέσα που έχουμε για να προστατέψουμε ένα δίκτυο, κρίσιμης σημασίας είναι η ίδια η συμπεριφορά του κάθε χρήστη. Η εκπαίδευσή του και η ετοιμότητά του προκειμένου να αποφεύγει τις παγίδες.
«Καθένας που χρησιμοποιεί μια τερματική συσκευή, όπως ένα smartphone, πρέπει να μπορεί να αντιληφθεί που βρίσκονται τα δεδομένα του και ποια είναι η ευθύνη του για την προστασία τους. Μπορώ να χρησιμοποιήσω όλες τις λύσεις, αλλά αν δώσω σε κάποιον το όνομα χρήστη και τον κωδικό πρόσβασης τότε αυτός έχει κατευθείαν πρόσβαση σε αυτά. Γι’ αυτό και βλέπουμε ότι οι επιθέσεις τύπου phishing έχουν τόσο μεγάλη άνοδο. Κάποιος προσπαθεί να μας κάνει να πιστέψουμε ότι είναι η τράπεζα με την οποία συνεργαζόμαστε, αντιγράφει το επίσημο site, δημιουργεί παραπλανητικά emails, μπορεί να μας στείλει μηνύματα μέσω των social media θέλοντας να μας κάνει να τον εμπιστευτούμε και μας ζητάει να του δώσουμε τα στοιχεία σύνδεσης στον λογαριασμό μας. Αν πέσουμε στην παγίδα, τότε όποια συστήματα ασφαλείας και να έχει η τράπεζα είναι αδύνατο να προστατευτούμε, αφού του έχουμε ανοίξει μόνοι μας την πόρτα», εξηγεί πολύ περιγραφικά ο Oren Seliger.
Και όπως πιστεύει και με πάθος διακηρύττει, τα δεδομένα ορίζουν τις ζωές μας. «Σχεδόν τα πάντα, από τις επιχειρήσεις μέχρι την υγεία και από την εκπαίδευση μέχρι την ανατροφή των παιδιών μας, όλα έχουν να κάνουν με δεδομένα και κυρίως με τα χρήσιμα δεδομένα. Σήμερα καλούμαστε να διαχειριστούμε Petabytes δεδομένων. Και το ερώτημα είναι: Τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς τους τεράστιους όγκους δεδομένων. Μπορούμε απλά να τα αποθηκεύουμε και να τα διαχειριζόμαστε ή να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι πραγματικά χρήσιμο».
Δεν αρνείται ότι για την ώρα, στο κομμάτι αξιοποίησης των δεδομένων, βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Και πως όσο τα χρόνια περνούν, η εικόνα που έχουμε για το τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς τους τεράστιους όγκους δεδομένων θα μεγαλώνει. Θα διευρύνεται προς όφελός μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και σε εγρήγορση.
«Αν δούμε που βρισκόμασταν πριν από δέκα χρόνια, ίσως αντιληφθούμε εν μέρει που μπορεί να βρισκόμαστε μετά από άλλα δέκα, δεδομένου και ότι η τεχνολογική εξέλιξη ακολουθεί γεωμετρική πρόοδο. Το 2007 αυτή η συσκευή που ονομάσαμε smartphone επί της ουσίας δεν υπήρχε καν. Ήμασταν ακόμα στην εποχή του sms και εφαρμογών όπως το παιχνίδι με το φιδάκι στα κινητά μας τηλέφωνα. Η δυνατότητα να έχουμε πρόσβαση σε τηλεοπτικό περιεχόμενο από τα κινητά μας τηλέφωνα ήταν κάτι το φουτουριστικό. Αλλά και πάλι το πρόβλημα νομίζω ότι είναι η φαντασία μας. Είναι πολύ δύσκολο ακόμα και να φανταστούμε που θα βρισκόμαστε από τεχνολογικής πλευράς μετά από μία δεκαετία», παραδέχεται.
Authors