Sinds de jaren 2000 en de opkomst van MPLS-netwerken, is het WAN (Wide Area Network) niet sterk geëvolueerd. Innovatie bleef beperkt tot enkele functies of verlaagde de operationele kosten voor telecomspelers. Logisch dat almaar grote bedrijven het WAN gingen beschouwen als een eenvoudig product zonder meerwaarde.
Daar kwam twee jaar geleden verandering in na de lancering van onze Cisco DNA en de overname van WAN-specialist Viptela door Cisco. Sindsdien staat het WAN meer dan ooit centraal in de gesprekken met onze klanten, en in sterkere mate het Software-Defined WAN.
In een korte blogreeks wil ik met u de laatste nieuwigheden over deze technologie delen. In dit deel 1 vertellen we hoe het WAN überhaupt software-defined werd.
Ook het WAN wordt virtueel
Eerst terug naar de kruisbestuiving van de langeafstandsnetwerken met virtualisatie. Na de opkomst van elastic computing, en zo de komst van goedkope servers, ontstond het idee van een gecentraliseerd controlesysteem, gebouwd op een X86-architectuur, in staat om een gedistribueerd netwerk te besturen.
Deze benadering heeft geleid tot de geboorte van wat nu SDN wordt genoemd, in twee versies : software-defined en software-driven. Defined houdt in dat alle informatie op een centrale, zelfvoorzienende server staat die extra functies biedt. Netwerkapparaten hebben geen speciale componenten nodig, omdat de centrale controller hen voorziet van code. Traditioneel spreekt men in deze context over een white box.
Driven is meer een hybride versie van de nieuwe en de oude wereld. Het netwerk van Cisco bevat voornamelijk componenten die het resultaat zijn van grote technologische vooruitgang, zoals ASIC’s, of ons exploitatiesysteem IOS XE. Het zou onrealistisch zijn om deze onderdelen af te wijzen aangezien zij de technologische vooruitgang vertegenwoordigen voor onze klanten.
Algemeen gezien omvat de term defined omvat deze twee benaderingen en is ook de standaard benaming geworden.
SD van toepassing op het WAN
De oorspronkelijke impuls van de netwerkvirtualisatie was zoals vaak vooral om geld te besparen. Dankzij het software-defined concept kon je goedkope en relatief eenvoudige netwerkapparaten (meestal op basis van Linux) besturen aan de hand van geavanceerde functies en een centrale intelligentie. Die werd gehost op een virtuele server om de kosten verder te verlagen. Het is dus erg logisch dat SDN ook van toepassing is op het WAN.
Je kunt het concept perfect doortrekken naar het langeafstandsnetwerk. Een SDN-aanpak versnelt, concentreert en vereenvoudigt het beheer van potentieel zeer complexe en verspreide omgevingen.
Het SD-WAN volgens Cisco
De Cisco SD-WAN architectuur impliceert dus in essentie dat het control plane (paden om van punt A naar punt B te gaan) moet losstaan van het data plane (op welke interface van de router een pakket verzenden van punt A en naar punt B).
Het control plane is de “intelligentie” die centraal staat in de SD-WAN-architectuur, het is een gevirtualiseerd systeem dat draait op een x86-architectuur. Het data plane bestaat uit alle fysieke of virtuele routers die worden beheerd door de centrale intelligentie.
Nu we weten hoe het software-driven WAN is ontstaan, bekijken we in een volgende post de architectuur van Cisco SD-WAN.
Authors